Santiago, of 3x is scheepsrecht

Inmiddels zitten we na een verlengde lange vlucht in Madrid, in afwachting van de vlucht naar Amsterdam.

De laatste vakantiedag in Santiago liep anders af dan gehoopt. 's Ochtends bezochten we als eerste een expositie van modernisten in het museum vlak voor het paleis waarin in 1973 president Allende om het leven kwam bij de coup van generaal Pinochet.
Nederland heeft vaak een fiks aandeel in dergelijke exposities, met Mondriaan, Appel, van Doesburg e.a.
Daarna gewandeld door het ietwat saaie stratenpatroon van Santiago: allemaal vierkante blokken. En heel veel winkels. We besloten om toch nog een andere buurt op te zoeken, en namen de metro. Dat was jammer: bij het instappen een hoop gedrang, en even later blijken we gerold. Portemonnee met wat contant geld, en bankpasjes en rijbewijs kwijt. Vervelend, want dan sta je ineens blut in een vreemde stad. De laatste twee uur dus maar terug naar het hotel, en daar wat rondhangen. In de kluis op de kamer hadden we reserve spullen liggen, zodat de schade uiteindelijk beperkt blijft.
Na de twee pogingen in Buenos Aires bij de derde keer wel succes. Het is even jammer van die laatste middag en voor de volgende keer geleerd nog minder mee te nemen in de grote steden.

We hebben overigens het gevoel dat dit beperkt blijft tot bepaalde delen van de grote steden, daarbuiten is of lijkt het in elk geval wel veilig.

Licht katerig einde, wat op het vliegveld nog versterkt werd door dezelfde incheckproblemen als op de heenreis. Lang wachten, en langdurig praten aan de balie om fatsoenlijke stoelen te krijgen. Vervolgens slechtsiets te laat vertrekken van de gate, en dan na het taxiën te horen krijgen dat we we terug keren, omdat de airco het niet doet. Dat hadden wij al lang in de gaten: bij een buiten temperatuur van 30+ graden duurt dat niet lang.
Uiteindelijk zaten we al 2,5 uur in een te warm toestel, voordat we aan de vlucht van 13 uur begonnen.

Vliegen blijft een vreemd fenomeen: de veiligheidsprocedures verschillen extreem in de diverse landen. In Madrid moet alles uitgepakt en uitgekleed, schoenen, riemen etc. Wanneer Theo met schoenen door het poortje loopt en er niets piept, ontstaat er acute paniek - terug! , schoenen uit! Vervolgens piept er nog steeds niets en kan Theo verder. Mariëtte had haar schoenen al uit, maar dan piept er als nog van alles.

In Chili gaat je tas wel door een scanner, maar hoef je niets uit te pakken of te trekken. Drinken gaat gewoon mee aan boord.
In Argentinië vinden ze het een goed idee om je bagage na aankomst te scannen, ook bij binnenlandse vluchten.

Het lijkt er verdacht veel op dat dit niet zozeer met de werkelijke veiligheid aan boord te maken heeft, maar meer met pure bureaucratie.

Afijn, waar je je al niet mee bezig kunt houden om die saaie wachttijden rond het vliegen te vullen.

Dit is het laatste buitenlandse bericht van deze reis. Na aankomst zullen we nog een kort laatste bericht opstellen, ook om daar nog wat foto's - de pinguïns en andere beestjes - te laten zien. Het lukt om infratechnische redenen (lees: we hebben het goeie stekkertje niet bij ons) nog niet altijd even gemakkelijk om foto's toe te voegen.