Belum - de Temengor Walk

Gisterochtend zijn we met een huurauto uit Penang vertrokken om het binnenland van Maleisië te gaan verkennen. Dat betekent eerst het eiland verlaten via een 8 km lange brug naar het vasteland. Daar zien we hoe dichtbevolkt het hier is. We rijden in oostelijke richting, en het duurt tientallen kilometers voordat de bebouwing langzamerhand op houdt.

We komen in een gebied met plantages terecht. We zien ook al de eerste vrachtwagens met gekapte bomen ons vanuit tegengestelde richting passeren. Wat later rijden we kilometers lang door kortgeleden gekapt oerwoud. De ontbossing in volle glorie. Op de hele route zijn ons tientallen vrachtwagens met gekapte bomen gepasseerd.

Na een paar uur rijden komen we bij het nationale park Belem, waarin zich ons reisdoel bevindt, het Belem Rainforest Resort. Het is prachtig gelegen, aan een stuwmeer, met fraai uitzicht. Van hier uit zijn we vandaag de zogenaamde Temengor Walk gaan doen. Zoals de naam al doet vermoeden, zaten we grootste deel van de dag op een comfortabel stoeltje aan boord van een boot, om een aantal plekken aan de rand van het stuwmeer te bezoeken, waar we inderdaad telkens een wandelingetje hebben gemaakt. We hebben de beroemde rafflesia (bloem) gezien, alleen niet in bloei. We zagen verse knoppen, en uitgebloeide exemplaren, leerzaam, maar minder fotogeniek. De beroemde bloem bloeit slechts een paar dagen, en dus niet vandaag.

Gisteravond werden we getrakteerd op een bijzonder natuurfenomeen, net zoiets als die rafflesia: de opkomst en ondergang van een lokale cicade soort. Die leeft zeven jaar onder de grond, om dan een week bovengronds feest te vieren. Dat vliegt de lucht in, maakt lawaai, vermoedelijk ook nakomelingen, en stort na verloop van tijd ter aarde, liefst op jou. We verdenken dezelfde lieden ervan dat zij verantwoordelijk zijn voor de nachtelijke soundmix show, met als inzet wie het beste het geluid van een brand-, inbraak- dan wel bewegingsalarm nadoet. Er is genoeg talent aanwezig, dat ook onversterkt de nieuwe nederlandse decibel norm gemakkelijk overschrijdt.

Achteraf hadden we onze timing beter af kunnen stellen op de rafflesia dan dit merkwaardige fenomeen.

Goed, we waren nog met de walk bezig. Na de rafflesia gingen op zoek naar olifanten. Dat wil zeggen naar plekken waar olifanten dagelijks kwamen, maar dan wel op andere tijdstippen - de gids gaf aan dat we ze toch niet tegen wilden komen ....!? Boeiend was dat hij liet zien waar de olifanten bepaalde mineralen zochten en vonden, die ze als medicijn gebruiken. De wandeling door het oerwoud was op zich ook bijzonder. Een enorme variëteit aan boom- en plantensoorten maakt elke stap anders.

De volgende stop was bij een mini dorpje, bevolkt door nomaden, die door de aanleg van het stuwmeer hun leefgebied onder water zagen verdwijnen. Zo'n dorpje heeft in ons gevoel toch iets van een poppenkast, niet helemaal ons ding.

De laatste stop mochten we op zoek naar waterval nummer vier. De leukste wandeling van de dag, niet alleen omdat we halverwege lunch geserveerd kregen, waaronder een broodje sla, gebakken aardappel en ei. Een ware lekkernij, mits voorzien van een toefje chili saus.

Na het traditionele zwembad uurtje zitten we nu in de bar de dag te evalueren met onze twee medereizigers voor een dag, Leo en Ludo. Dat doen we in gezelschap van wat tijgers. In dit geval het biermerk, niet de levende variant.