Cameron Highlands, 22 februari

Gistermorgen zijn we vertrokken uit Belem. Een prachtige omgeving, grotendeels ongerept, ondanks de recente aanleg van de stuwdam. Het resort had weliswaar een prachtige architectuur, leuk om eens te bekijken, maar we zullen het jullie niet aanbevelen. Aspecten als service, eten, klantvriendelijkheid e.d. kennen nog volop ruimte voor verbetering.

Bij aanvang van onze tocht richting de Cameron Highlands bleken we vrienden gemaakt te hebben. Een paar duizend zelfs, in de vorm van mieren die blijkbaar etensresten in onze lichtelijk beschadigde en niet geheel schone huurauto aangetroffen hadden. Met stoffer en blik een groot aantal uit de auto gezet, en vervolgens met een niet nader geïdentificeerde spuitbus van dit eco resort de resterende exemplaren een douche gegeven.

Afijn, daarna min of meer met zijn tweeën de reis voortgezet. In een uur of drie a vier onze bestemming bereikt. Onderweg nog in een straatrestaurantje geluncht. We kregen een bord met rijst, en mochten zelf naar eigen keuze opscheppen uit de diverse schalen in de open lucht keuken (een methodiek die hier heel gewoon blijkt te zijn, want inmiddels al weer meerdere malen meegemaakt).

We hadden een romantisch idee van de Cameron Highlands - veel bergen, groen, theeplantages, kronkelende wegen, idyllische dorpjes. De weg er naar toe viel in die zin wat tegen. Veel drukte, heel veel kassen, geen thee plantages. Rommelige stadjes. Het resort waar we gereserveerd hadden, was wel in orde. Een prettig, ouder koloniaal gebouw, met vriendelijke mensen.

We hebben 's middags voor de verandering gerelaxed, o.a. door middel van een heerlijke massage in de spa. We hebben ook nog wat rond gekeken, en voor de volgende dag een excursie geregeld.

En dat hebben we geweten. De volgende morgen reed er een fantastische jeep voor, met Balan als stoere chauffeur. Naar eigen zeggen is hij een derde generatie local. Zijn grootvader was ook al geboren in de Cameron Highlands. En van hem zouden we de waarheid horen over de CH.
Inmiddels weten we dus hoe corrupt hier alles is, en hoe de CH langzamerhand kapot gaan.

Desalniettemin een fantastische dag doorgebracht met Balan. Eerst de jungle trekking om de nu wel in bloei staande rafflesia te kunnen zien. Na bijna twee uur in stevig tempo bergop door de jungle te hebben gelopen was het zover. Een net in volle bloei zijnde rafflesia aangetroffen. De terugtocht ging aanzienlijk makkelijker en sneller. Halverwege werden we getrakteerd op bamboe water: er staat hier dikke bamboe, en als je die kapt blijkt elk segment een flinke hoeveelheid vocht te bevatten, die erg goed drinkbaar is, en nog lekker ook.q

De volgende etappe bracht ons naar een theeplantage, waar we het gehele productie proces uitgelegd kregen. Interessant, maar we genoten vooral van de fraaie vergezichten over die plantage. Het klimaat hier, op zo'n 1300 meter hoogte een stuk koeler dan beneden, leent zich prima voor thee. En ook voor aardbeien met slagroom, en ander engelse geneugten.

Tenslotte hebben we nog een tocht naar een bergtop op ruim 2000 meter gemaakt, waarbij we in de afdaling nog een "mossy forest" hebben bezocht. Een speciaal soort bos vanwege de enorme vochtigheid. Schijnt al meer dan een miljoen jaar oud te zijn. Veel mos dus, en bijvoorbeeld die plant met de bekervormige bloemen, waarmee insecten worden gevangen.

Op de een of andere manier waren we na een excursie van een uur of negen een beetje moe, en hebben we maar weer eens de dag relaxed uitgezeten. We moeten ons per slot van rekening wel voorbereiden op de reis morgen richting KL, oftewel Kuala Lumpur.